Περί ερωτικός παθημάτων

Περιγραφή:

Δε γνωρίζουμε λεπτομέρειες για τη ζωή του Παρθένιου. Η κυριότερη πηγή μας για το βίο του είναι το αντίστοιχο σύντομο λήμμα της "Σούδας" (π 664).2 Ο Παρθένιος ήταν γιος του Ηρακλείδη και της Ευδώρας, από τη Νίκαια ή τη Μύρλεια, πόλεις και οι δύο της Βιθυνίας. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος ("λήμμα Νίκαια") θεωρεί τον Παρθένιο Νικαέα (πβ. και "Σούδα" ν 261). Μια λύση είναι να θεωρήσουμε ότι η οικογένεια του Παρθενίου καταγόταν από τη Μύρλεια και ότι μετακινήθηκε στη Νίκαια, όπου γεννήθηκε ο Παρθένιος. Εναλλακτικά μπορούμε να υποθέσουμε ότι του είχε απονεμηθεί τιμητικά ο τίτλος του πολίτη της Μυρλείας. Η πόλη της Απάμειας εμφανίζεται σε σχέση με τον Παρθένιο σε ανώνυμο επίγραμμα της εποχής του Αδριανού (IG xiv 1089) και ως τόπος θανάτου της συζύγου του Αρήτης σε σχόλιο στο απ. 2.2-3. Ωστόσο μια παρόμοια σύγχυση επικρατεί και στην περίπτωση του Ασκληπιάδη του Μυρλεανού, του οποίου η οικογένεια προερχόταν από τη Νίκαια, αλλά μετακινήθηκε στην Απάμεια ("Σούδα" α 4173).
Η περιοχή της Βιθυνίας, από την οποία καταγόταν ο Παρθένιος, ήταν κατά τον 1ο αιώνα π.Χ. ένας τόπος που έδωσε πολλούς καλλιεργημένους ανθρώπους, αρκετοί από τους οποίους εργάστηκαν στη Ρώμη, όπως και ο συγγραφέας μας, και διέδωσαν την ελληνική κουλτούρα στην καρδιά της εκκολαπτόμενης αυτοκρατορίας. Κατά την εποχή λίγο πριν ή λίγο μετά τον Παρθένιο μπορούμε να αναφέρουμε λογίους όπως ο γραμματικός Ασκληπιάδης από τη Μύρλεια, ο ομώνυμος γιατρός Ασκληπιάδης, ο Τυραννίων ο Πρεσβύτερος από την Αμισό, ο γραμματικός Απολλωνίδης από τη Νίκαια, ο παραδοξογράφος Ισίγονος από τη Νίκαια και ο Δημοσθένης ο Βιθυνός, που έγραψε εξαμετρική ποίηση για την πατρίδα του και ασχολήθηκε με ιστορίες ίδρυσης πόλεων. Η ύπαρξη βασιλικών αυλών στη Βιθυνία και τον Πόντο, οι οποίες εκτιμούσαν την ελληνική παιδεία, είναι αναμφισβήτητη, ενώ η βιβλιοθήκη του Μιθριδάτη, βασιλιά του Πόντου, μεταφέρθηκε στη Ρώμη από το στρατηγό Λούκουλλο.
Ο Παρθένιος, σύμφωνα με τη "Σούδα", συνελήφθη από τους Ρωμαίους, όταν οι τελευταίοι νίκησαν το Μιθριδάτη. Η ασάφεια της αναφοράς δεν μας επιτρέπει τον ακριβή χρονολογικό εντοπισμό της σύλληψης: θα μπορούσε να είχε συμβεί το 73 π.Χ., κατά την αρχή του Τρίτου Μιθριδατικού Πολέμου (74-63 π.Χ.), όταν η Νίκαια έπεσε στα χέρια των Ρωμαίων υπό τον Λούκουλλο, ή το 66/5 π.Χ., όταν ο Πομπήιος νίκησε καθοριστικά το Μιθριδάτη. Η προσπάθεια λύσης του προβλήματος με την αναζήτηση λογοτεχνικών επιρροών του Παρθένιου σε Ρωμαίους ποιητές τής εποχής δεν οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα. [...]
Στην εποχή του ο Παρθένιος ήταν διάσημος για το ποιητικό του έργο, ιδιαίτερα το ελεγειακό. Υπήρξε ο αγαπημένος συγγραφέας των αυτοκρατόρων Τιβέριου και Αδριανού. [...] (Από την έκδοση)